Eisenhower-principe ongeschikt tijdens een crisis

Het Eisenhower Principe wordt al jaren gepromoot in de managementliteratuur en in cursussen crisismanagement als methode voor de werkverdeling tussen strategisch en operationeel niveau.

Volgens dit artikel moet een manager onmiddellijk alle taken op zich nemen waarvan het belang en de urgentie hoog zijn. Taken waarvan het belang groot is, maar de urgentie gering, moeten op een vast tijdstip worden aangepakt. Dringende, minder belangrijke taken moeten worden gedelegeerd en onbelangrijke, niet-dringende, niet-dringende taken moeten helemaal niet worden behandeld.



Hoe groter het aantal managers in een hiërarchie van crisismanagement, hoe groter de kans dat de toepassing van het Eisenhower-principe leidt tot slechte resultaten, zo niet tot aanzienlijke schade aan mensen en de eigen organisatie. De reden hiervoor is de tijd die de beheerder nodig heeft om informatie te ontvangen van de locatie van het evenement en de tijd die het duurt voordat een beslissing aan de uitvoerende personen wordt doorgegeven.

Samen met de tijd om een beslissing te nemen, vormen zij de reactietijd, de tijd die een organisatie nodig heeft om te reageren op een gebeurtenis. In principe kan deze tijd worden verkort met technische hulpmiddelen. Zelfs voor ruimtevluchten is de reactietijd vandaag de dag aanzienlijk korter dan bij de 18e eeuwse zeemacht. 

De zeemachten hadden maanden voor de uitvinding van de telegrafie een reactietijd van maanden. Hun opperbevelhebber, de vorsten, gebruikte een eenvoudige strategie: ze selecteerden kapiteins die zelf konden beslissen, legden hun intenties uit en vertrouwden hen.

Het principe werd toen in de 19e eeuw in Pruisen overgenomen: Leiderschap met een missie. Ondanks de technische mogelijkheden die vandaag de dag beschikbaar zijn, moeten topbeslissers zich keer op keer realiseren dat hun reactietijden om het probleem op te lossen simpelweg te lang zijn, zoals de Amerikaanse generaal (ret.) Stanley McChrystal in zijn boek Team of Teams beschrijft. Ook nu nog is de oplossing om de besluitvorming te delegeren, om het voortouw te nemen in de orde van de dag.

Hoe moet het Eisenhower-principe worden aangepast om de besluitvormer in een crisissituatie te helpen? 




Taken met een grote invloed op de gebeurtenissen en een hoge mate van urgentie moeten worden gedelegeerd aan de operationele managers. Crisiscommunicatie moet haar middelen gebruiken om de omgeving voor de operationele eenheden zodanig te beïnvloeden dat de operationele eenheden hun taken met succes kunnen uitvoeren.
Taken met een grote invloed op wat er gebeurt, maar weinig urgentie kunnen worden afgehandeld door het strategische niveau. Het eerste doel moet zijn ervoor te zorgen dat deze taken niet uitgroeien tot "taken op hoog niveau". Hetzelfde geldt voor taken die weinig invloed hebben op wat er gebeurt.

De hoofdrolspeler daarbij is de crisiscommunicatie. Bij taken met een hoge urgentie moeten de operationele krachten op het terrein ook een signaal afgeven dat de hulp nu of binnen afzienbare tijd effectief wordt.

Op het eerste gezicht lijkt het strategische niveau een ondergeschikte rol te spelen bij reactief crisismanagement en vervult het zijn belangrijkere rol bij preventief crisismanagement (personeelsselectie, training, het vaststellen en in stand houden van de operationele paraatheid). Dit is echter niet het geval. 

De taken zijn alleen veranderd van "commando en controle" naar "coördinatie en teelt". Het strategische niveau moet de omgeving voor de operationele teams in een vroeg stadium en met vooruitziende blik zodanig ontwerpen dat de operationele teams hun taken met succes kunnen uitvoeren. En hoewel crises meestal lokaal moeten worden opgelost, zijn de gevolgen ervan vaak wereldwijd. Deze wereldwijde gevolgen zijn ook de verantwoordelijkheid van het strategische niveau.

Overigens heeft Eisenhower als geallieerde opperbevelhebber op D-Day geen beslissing genomen over deze operatie. De taken die op de stranden van Normandië moesten worden uitgevoerd waren van groot belang voor het welslagen van de strijd tegen de Wehrmacht en zeer urgent.

Daarom werden ze allemaal geraakt door Eisenhower's veldofficieren. Hij volgde het principe van "Leid met de missie". De basis van deze leiderschapsmethode is goed opgeleide ondergeschikten en een overeenkomstig vertrouwen in hen.

De strategische manager is zelf verantwoordelijk voor beide en is een uiterst belangrijke en urgente taak bij het aannemen van een managementtaak - niet alleen aan het begin van een crisis. En in het laatste geval is het Eisenhower-principe weer van toepassing.

Andreas Hermann Karsten
Senior Consultant